Ik voel me onrustig en gefrustreerd. Het is een frustratie die maar heel subtiel aanwezig is. Als een lichte jeuk die heel verdraaglijk is als het een dag zou duren. Maar nu de jeuk al een paar jaar aanhoudt, begint het me heel boos te maken. Zoiets. Het is prima te doen, het is maar iets heel kleins. Maar het is er te lang.
Hard
Vanaf mijn tienertijd beschermde ik mezelf door fel van me af te bijten. Vooral als mensen dichtbij probeerden te komen, konden ze rake verbale klappen verwachten. Ik was hard en sarcastisch. Het was mijn manier om mezelf te beschermen. Tegen pijn, tegen in verbinding zijn met mijn hart. Ik was bang dat ik geraakt zou worden. ‘Kwetsbaarheid’ was voor mij een scheldwoord. Dat was het ergste dat mij zou kunnen overkomen, dat ik kwetsbaar zou zijn. *huiver*
Ik was niet kwetsbaar. Ik was stoer. Scherp. Nergens van onder de indruk. Niets kon mij raken. Hoe dat zo gekomen is, daar heb ik natuurlijk lekker op los gereflecteerd als doe-het-zelf-psychotherapeut. (In mijn hobby-psychotherapeutenpraktijk ben ik mijn langstlopende patiënt.) Daar zal ik je niet mee vermoeien. Het voegt weinig toe. Als je die neiging naar ‘onkwetsbaarheid’ herkent, dan heb jij je eigen verhaal. Als je het niet herkent, dan mag je nu gewoon een blij en tevreden mens zijn.
Kwetsbaar
Ik had van scherpe, harde dingen een schild gemaakt om mijn hart te beschermen. Het werkte heel goed. Het was effectief, mensen bleven op afstand.
En toen vroeg iemand me dat schild weg te geven. Bevend en bang heb ik dat gedaan.
Waarom dan?
Omdat ik geloofde dat degene die dat van me vroeg te vertrouwen was.
Oké, als dat gek klinkt, dan klinkt dit waarschijnlijk nog gekker: ik geloofde dat God dat van me vroeg. Ik wilde niet, maar ik vertrouw God meer dan mezelf. Daarom heb ik het gedaan.
Ik gaf m’n schild aan Hem en vroeg of Hij mijn hart dan wilde beschermen.
Super power
Het was een doorbraak voor mij. Er is een tijd voor die dag en een tijd daarna. Ik leerde me open opstellen. En ik ontdekte tot mijn stomme verbazing dat dat tot gevolg had dat anderen ook hun wapens lieten zakken. Dat er echte, levengevende ontmoetingen ontstonden. En dat gebeurde niet één keer, maar heel erg vaak. Ik kreeg het gevoel dat ik een super power had: mijn kwetsbaarheid! WAT!!? Die had ik niet aan zien komen. Wanneer ik mijn hart open, heb ik ruimte voor de ander. Dan ben ik eerlijk over mezelf en wordt de ander ook eerlijk.
Vijf jaar lange sollicitatie
Maar de laatste tijd jeukt daar iets. Het is zachtjes op de achtergrond aanwezig. Sinds ik ondernemer ben, heb ik een nieuwe regel voor mezelf: Als het over mijn bedrijf gaat, laat ik alles van de zonnige kant zien. Want dat is aantrekkelijk. Ik benader alles positief. Ook als ik twijfel over de richting waar ik op moet, ook als ik weinig klanten heb, ook als ik me klein en onzeker voel als ondernemer. Ik lieg niet, maar zeg gewoon alleen de mooie dingen. De moeilijkheden noemen vind ik niet passen bij een wervende ondernemer.
En dan nog wat: iedereen is een potentiële klant. Ik moet me dus naar iedereen van mijn beste kant laten zien. Want mijn bedrijf: dat ben ik. De coach: dat ben ik. Dus mijn regel over de zonnige kant slaat nu op alles!
Man. Dat is alsof ik al vijf jaar in één hele lange sollicitatieprocedure zit.
Hallo opluchting
Het is niet extreem, helemaal niet. Het is maar klein aanwezig, maar gewoon al veel te lang! En op teveel plekken! Ik wil ervan af. Ik heb er geen zin meer in. Het kost me teveel en het is waarschijnlijk nog contraproductief ook. Want juist als ik helemaal eerlijk en open ben, ontstaan de mooiste dingen. Daar wil ik naar terug. Niet meer mezelf opblazen, al is het maar twintig milliliter. Niet meer mezelf net vanuit een iets zonniger perspectief belichten. Het is niet houdbaar.
Doei zelfbedachte, stomme regels. Dag jeuk. Hallo opluchting.
Voor de niet-Star Wars-fans nog iets over het plaatje: de lichtende cirkel is een force field, een soort schild. Net als een droideka.
Related: clear american sparkling water discontinued, how old is maxwell jenkins sister, chatuge dam release schedule, laura plumb husband, northwestern university cfo, homes for rent in nogales and rio rico, az, determination of equilibrium constant lab chegg fescn2+, missouri softball camps, what to eat when you have no appetite covid, who makes wegmans brand coffee, new homes in broward county under $300k, kevin korver pella, iowa, woman jumps in front of train nyc, flight of the bumblebee violin world record, who pays for title insurance in lee county florida,Related: quizlet, the rover aphra behn modern translation, can human sperm fertilize a goat, nadia cohen interview, gender roles in one night the moon, where is the driest place in new zealand, demarini order lookup, anderson hills hoa albuquerque, nm, alyssa new nose before and after, shelby county, al school zone map, 76th un general assembly credentials committee, dante bichette parents, new hanover township police, positive and negative effects of imperialism in china, portsmouth international airport at pease,
Fantastisch!!! Dit is je beste blog ooit! Houd dat vast.
Ik merk dat, nu ik ouder word, dit soort eeuwige krampjes een deel van mijn leven lijken te zijn. Hoe stop ik daar in hemelsnaam mee? Wie weet ben ik een potentiële klant…
Wow, één en al herkenning!! Gaaf dat je deze ‘diagnose’ ook hebt 😉 en jezelf het medicijn van loslaten en het openen van je hart voorschrijft :).
Laten we stoppen met onszelf mooier maken en gewoon accepteren dat we, inclusief alle onvolmaaktheden, mogen zijn wie we zijn, doen wat we doen en juist onze kwetsbaarheid tot onze kracht maken! You go girl, enjoy!!