Ik sprak in mijn praktijk een jongeman die was vastgelopen met zijn scriptie. Het onderzoek had hij uitgevoerd, maar aan het schrijven van het verslag was hij niet begonnen. Hij stond stil.
Hij had alles wat hij nodig had om dit met succes af te ronden: onderzoeksresultaten, een begeleider, intelligentie, een werkplek en tijd. Maar er gebeurde niets. Hij had hier naar eigen zeggen geen inspiratie voor.
Wachten op inspiratie
Deze man is hier niet alleen in. Ik spreek veel mensen die aan het wachten zijn op het moment dat ze aan het werk gaan. Wachten tot hun benen besluiten de eerste stap te zetten de berg op. Dat er op magische wijze iets in hun hoofd gebeurt waardoor ze aan de slag gaan. Dat alle puzzelstukjes in elkaar vallen en het moment aanbreekt dat ze gaan doen wat ze al die tijd al wilden doen.
En ook ik doe dat: ‘Waar zal ik eens over bloggen. Kom maar, inspiratie!‘ En terwijl ik wacht, scroll ik even door mijn tijdlijn, want dat helpt.
Kunstenaar Chuck Close zei:
“Inspiratie is voor amateurs. Professionals gaan ’s morgens gewoon aan het werk.”
Illustrator Christoph Niemann zegt daarover:
“Ik hou van dat citaat omdat het me ontslaat van een hoop druk. Het gaat niet om uren wachten tot het moment dat inspiratie inslaat. Het gaat gewoon om op komen dagen en beginnen en dan gebeurt er iets moois of niet. Het enige dat uitmaakt is: mogelijk maken dat er iets gebeurt. En daarvoor moet je aan je bureau gaan zitten en tekenen en doen en keuzes maken en er het beste van hopen.”
Het nieuwe excuus
Je kunt wachten op inspiratie. Net als dat je kunt wachten tot je plotseling overvallen wordt met helderheid over een keuze die je moet maken. Maar je geeft dan de regie over jouw werk en jouw leven weg aan iets dat in zichzelf misschien niet eens bestaat. De kans dat inspiratie komt terwijl je stilstaat, is uitermate klein. Als de inspiratie dan niet komt ben je slachtoffer van iets dat je niet is overkomen.
Het is het nieuwe ‘De hond heeft mijn huiswerk opgegeten. Ik kon er niets aan doen, overmacht!’
Beginnen
Net als Chuck en Christoph moeten we beginnen voor de inspiratie er is. Als we een moestuin willen aanleggen, moeten we onze overall aantrekken en de tuin ingaan. Als we willen studeren moeten we het boek openslaan en gaan lezen. Als ik een blog wil schrijven moet ik mijn computer aanzetten en gaan typen.
Inspiratie is geen voorwaarde. Het is een bonus die vaak pas komt als we in beweging zijn. In de vorm van werkflow, en soms in de vorm van een briljant idee. Wanneer we in beweging zijn, faciliteren we dat inspiratie komen kan. En in het ergste geval komt het niet. Dan is het resultaat misschien niet magisch, maar heb je wel het werk verzet en kun je voldaan terugkijken op je dag, op je week en op je leven. Want hoe je je tijd besteed, zo besteed je je leven.
De jongeman heeft nog een poosje hoopvol gewacht, tot hij concludeerde dat de inspiratie niet komen ging. Hij zag in dat hij het zelf moest gaan doen. Hij is aan het werk gegaan en heeft zijn scriptie afgerond.
Met een glimlach op m’n gezicht zeg ik: Helemaal waar!